Terugblik

Franky en Coen reizen keer op keer naar Oekraïne om vluchtelingen, kinderen en militairen te voorzien van friet en snacks.

Wij maken het dan zo gezellig mogelijk met muziek en leuk ingerichte tenten zodat deze mensen even kunnen ontsnappen van de heftige werkelijkheid. Per dag geven we tot 2.000 porties friet en snacks weg. In totaal al meer dan 140.000 bakjes friet en 130.000 snacks in negen reizen.

​

We zijn net weer terug van onze februari / maart reis (onze 10e reis in 1 jaar tijd).
In april gaan we weer naar Oekraïne.

 

Tijdens de laatste reis waren we o.a. in de omgeving Boetsja, Irpin en in de omgeving Kharkiv en de Donbas (tot zo'n 30km van Bachmoet). In april gaan we al weer terug.

 

Deze reis was de 10e reis in een jaar tijd en begon in Bucha, Moshun en Irpin waar we per dag tussen 1.000 en 2.000 porties friet bakten voor oorlogsslachtoffers. We zagen dat hier de hulp nog steeds nodig is maar men is hier op de goede weg. 85% van de stroomvoorziening is weer in orde. Maar veel mensen hebben het nog heel moeilijk.

Daarna hebben we drie dagen gewerkt dichterbij het front in de regio Kharkiv. We waren o.a. in Smiiv

en Izium als ook in Balakleya op 70km van het front. Hier is echt honger en de economie ligt nog volledig op zijn gat. Mensen zijn erg bang voor de toekomst want de Russen zijn dichtbij.

De laatste dagen waren in de Donbas (Provicie Donetsk), waar we op sommige dagen minder dan 25km van het front werkten. De laatste dagen waren in de omgeving Sviatogirsk op 30km van Bachmoet. Hier aan het front leven de mensen in continue stress / angst. De mensen zijn zwaar getraumatiseerd want als Bachmoet verloren gaat dan is het maar een klein stukje voor de Russen naar hier. Nagenoeg alle huizen zijn hier vernietigd en er wonen nog maar zo'n 600 mensen. want de rest is gevlucht. We hoorden de hele dag door de inslagen van de artillerie en met grote regelmaat waren er raket inslagen. Hier leven de mensen veelal in mensonterende condities en voor velen was onze friet met snack de enige warme maaltijd in dagen.

De laatste werkdag was op een militair terrein vlak achter het front. Over de exacte locatie kunnen we natuurlijk niets vertellen. Het was een geweldige dag en de militairen vonden het geweldig dat wij er waren. De vette hap vonden ze heerlijk en het gevoel dat wij (mensen van zo ver weg) hen steunen vinden ze fantastisch. Sommigen trokken hun badges van de mouwen en gaven die aan ons. Ook kregen we heel bijzondere "souvenirs".

​

 

Al met al was dit onze hefstigste reis tot nu toe.

Helpt u ons om deze mensen te steunen?

​